Het gebouw

Wij zijn een kleine protestantse gemeente die huist in een mooie dorpskerk met een rijke historie. Onze protestantse historie begon voor 1531 en resulteerde in 1586 in het bevestigen van onze eerste protestantse predikant. Maar onze historie gaat verder terug op een Rooms-katholieke, die al in de late middeleeuwen (1400) begon met de bouw van een kerk opgedragen aan de Heiligen; Agatha en Adrianus.

Ons gebouw (1849) is op heel oude fundamenten maar ook op zand gebouwd, maar ons geloof berust op, de ons altijd weer nieuw verschijnende Jezus, die ons inspireert ons geloof te grondvesten op de rots; de liefde. Een liefde die grenzen te buiten gaat en die wij oefenen door te leven en lieven te midden van alle verschillen, misstanden en gaven die er is zowel binnen als buiten onze gemeente zijn. We zijn een pluriforme kerk, en dat vraagt om een liefde die van de ander houdt zoals die is. Want wanneer we niet van die anderen houden zoals ze zijn dan houden we niet van hen, en dan is onze liefde niet echt.

Liefde is niet lievig maar vraagt om openheid, doordenking, afweging en inspiratie die moet resulteren in iets daadwerkelijks. En daarom doordenken wij op de zondag morgen kritisch de bijbelteksten. (Op de website vindt u wie wanneer voorgaat.) Dit wordt gedaan door onze eigen predikant -Ds John Vrijhof – en door een grote verscheidenheid aan gastpredikanten. Hun woorden bij het Woord zijn niet de kleur van de gemeente maar maken ons, bewust van onze eigen contrasterende kleur, in deze veelkleurige gemeente. Onze schoonheid als gemeente zit hem namelijk in die veelkleurige verbondenheid met elkaar.

Historie

Paulus Loot

Op 6 november 2023 was het precies 300 jaar geleden dat de Amsterdamse koopman Paulus Loot op een openbare veiling de 'Heerlijkheid Zandvoort' van de Staten-Generaal kocht. Zandvoort was in 1722 een armoedig oord achter de duinen. Met de komst van Paulus Loot kwam er ook meer welvaart.

Het graf van Paulus Loot is in onze kerk.

Simon Jane Paap

Simon Jane Paap (Jaapje) werd geboren op Zandvoort 25 mei 1789 in tijden van oorlog en armoede. Hij werd slechts 76 centimeter lang en 14 kilo zwaar.

De vader van Jaapje was visser en mocht gedurende de oorlogsjaren niet meer met zijn vissersboot de zee op. Daarom bedacht hij het plan om zijn kleine zoon Simon op de kermis in Amsterdam te laten optreden. Dat bleek een groot succes te zijn. Simon stelde zich aan het publiek voor als “de kleinste mens ter wereld” en deed verschillende acts. Hij trad op als Napoleon en als een hond die heel goed kon kaarten. Na de kermis in Amsterdam volgen kermissen in binnen- en buitenland, van Haarlem tot Brussel tot uiteindelijk zelfs een optreden in de grote Engelse steden. Hij trad onder meer op in steden als Birmingham en Oxford en raakte bevriend met de koninklijke familie. In Engeland noemden ze hem 'the celebrated dwarf' (de gevierde dwerg). Men vond hem geweldig. Jaapje heeft van de Engelse koningin Victoria een bonbonschaaltje gekregen. Dat schaaltje staat in een van de vitrine van de Wonderkamer van het Zandvoorts Museum

Jaapje kwam op tragische wijze om het leven. Toen hij zonder begeleiding ging optreden in het Belgische Dendermonde liep het verkeerd af. Op de kermis trad ook een Vlaamse dwerg op en die wilde van zijn concurrent af. Het gezelschap rond die Vlaamse dwerg jutte het dronken kermispubliek op om Simon met een laken te jonassen. Jaapje werd niet goed opgevangen en kwam op de keien terecht. Hij raakte zwaargewond. Hij kreeg nog een longontsteking en is op 2 december 1828 in Dendermonde, België overleden. Het lichaam van Jaapje opgehaald door zijn zwager die hem in een koffer mee nam naar Zandvoort. Jaapje is begraven in de Hervormde Kerk (Protestantse Kerk) op het Kerkplein.

Uitnodiging van Prins George-IV

Advertentie voor een show van Jaapje

Bonbonniere

Na een tijd gaat er een gerucht door Zandvoort dat Jaapje niet meer in zijn graf zou liggen. Als het graf wordt opengemaakt blijkt dat niet het lichaam van Jaapje daar ligt, maar het lichaam van een meisje dat op zesjarige leeftijd is overleden. Waarschijnlijk is het stoffelijk overschot van Jaapje met goedkeuring van de familie tegen betaling van een vergoeding opgegraven om tentoongesteld te worden in een rariteitenkabinet.

Na onderzoek is gebleken dat het lichaam van Jaapje terecht gekomen is in het pathologisch anatomisch museum van professor Hendriksz (1779-1843). Zijn verzameling is na zijn overlijden op een veiling aangeboden en daar is het stoffelijk overschot van Jaapje aan een onbekende verzamelaar verkocht. Sindsdien ontbreekt ieder spoor van de kleine Zandvoorter.

De grafsteen van Jaapje was, net als zijn lengte, zesenzeventig centimeter lang. Deze grafsteen is ooit aan het Frans Hals Museum geschonken, maar daar weten ze niet meer waar hij is omdat in die tijd nog geen sprake was van een goed depotbeheerder.

In het depot van het Frans Hals Museum zijn nog wel kledingstukken van Jaapje bewaard waaronder een zwart jasje, witte sokjes, een broekje en een klein schoentjes. Naast de kleding beschikt het museum ook nog over een klein geschilderd portret van Jaapje, waar hij als Napoleon staat te poseren, én een visitekaartje.